Therapie, moet dat?

Vaak krijg ik de vraag; "Maar ehh Linda, therapie is toch alleen maar voor mensen die ECHTE problemen hebben?!"

Wat zijn "echte" problemen?!

Mijn antwoord luid dan ook elke keer; "Je gaat naar de sportschool voor het trainen en sterker maken van je lichaam, zo is therapie ervoor om je hoofd, ziel en geest sterker te maken'.

Het leven heeft zoveel ups and downs en iedereen krijgt haar deel van ellende, pijn en zware tijden. Om daarin een veilig en confidential gesprek te kunnen voeren met iemand die weet hoe processen, patronen en valkuilen van the mind in elkaar zitten is dat best fijn ja. De jonge mens gaat er vanuit dat wat zij/hij ervaart, voelt en ziet de waarheid is. Dus als kind maak je iets mee en plakt daar een overtuiging aan die je meteen in steen gegrift hebt. Je wordt ouder, maar vaak vergeten we die overtuiging eens te herzien. Klopt dat gevoel nog wel bij die situatie? Was het echt zo bedoeld? Durf je de situatie in je geheugen eens anders te bekijken? En wat zou dat voor jou opleveren?

Wij mensen zijn eigenlijk helemaal niet zo makkelijk met veranderingen. Vaak wordt er gedacht, als ik moet veranderen wat ik denk betekent dat dat ik mijn aandeel eens moet gaan bekijken en dat wil ik niet?! Want nu in mijn hoofd is het de schuld van de ander en heb ik niets fout gedaan!

Wat we wel massaal allemaal willen is manifesteren en zelfliefde. Maar daarbij kijken naar je eigen pijnstuk of aandeel in die rommel in je hoofd? Hmm.. dat wordt moeilijk.. Dus ja therapie om zelfliefde te krijgen? Nou, ik de het wel met Instagram-posts en Pinterest plaatjes wordt er dan gedacht.

Wil je echt van die pijnstukken af en werkelijk blijvende zelfliefde behalen, dan is therapie echt niet zo'n gek idee. Wat is dan uiteindelijk belangrijker? Die dure 'duurzame' kleding zodat iedereen kan zien hoe goed jij voor de wereld bent? Of je tijd en geld in jezelf zetten zodat jij werkelijk beter voor de wereld en jezelf kan zijn?

Liefs, Linda